Ýnsanoðlu hep iþlerini erteleme çabasý içindedir. Ýþlerini zamanýnda yapmak yerine erteleyerek ancak günü gelince yapar. Durum böyle olunca da sonunda zor durumda kalýyor, iþlerinde aksaklýklar oluyor. Her þey zamanýnda yapýldýðý zaman insana mutluluk, huzur verir.
Bu konuda mesneviden okuduðum bir hikayeyi paylaþmak istiyorum. Bir gün seyisler atlarýný su içmeleri için bir dere kenarýna götürür. Tabi ki bu atlarýn arasýnda taylar da vardýr. Hepsi orada su içerken taylardan biri saða sola bakýnýr. Atlardan biri sorar: Þimdi su içme zamanýdýr, neden su içmiyorsun? þimdi iç ki sonra susuzluk çekme, der. Tay cevap verir:- Seyislerin her biri baþka þey söylüyor, kafam karýþtý der.
At þöyle cevap verir: Yavrucuðum, herþeyi zamanýnda yapmalýsýn, sonra iþ iþten geçer.
Hikayeden de anlaþýlacaðý üzere insanlar, ellerindeki fýrsatlarý deðerlendirmeli, hiçbir olayý ertelememelidir. Bu konuda bir þairimiz þöyle der:
Cihan-ârâ cihan içredir ârâyý bilmezler
Ol mahiler ki derya içredir deryayý bilmezler.
Suyun içindeki balýklarýn suyun deðerini bilmediði gibi, insanlar da hayatýn deðerini bilmez.
Yer imleri